Szczegóły obiektu: Spór z językiem. Krytyka ontoteologii w pismach Nietzschego, Heideggera i Derridy

Opis

• PLMET:
  
  http://confluence.man.poznan.pl/community/display/FBCMETGUIDE
• Tytuł:
  
  
  Resistance Against Language. Critique of Ontotheology in Nietzsche’s, Heidegger’s and Derrida’s Writings
   ;
  
  
  Spór z językiem. Krytyka ontoteologii w pismach Nietzschego, Heideggera i Derridy
• Twórca:
  
  
  Kostyszak, Maria
• Temat i słowa kluczowe:
  
  
  ontotheology
   ;
  nonontotheological assumptions
   ;
  other beginning
   ;
  awareness
   ;
  protecting experience of time
   ;
  hermeneutic of time
   ;
  high awareness of words
   ;
  
  
  ontoteologia
   ;
  założenia nieontoteologiczne
   ;
  inny początek
   ;
  uważność
   ;
  chronienie doświadczenia czasu
   ;
  hermeneutyka czasu
   ;
  przytomność słowa
   ;
  retoryka
   ;
  erystyka
• Abstrakt:
  
  
  The basis of investigations in the book entitled Resistance Against Language. Critique of Ontotheology in Nietzsche’s, Heidegger’s and Derrida’s Writings consists in methodology of contemporary philosophy of difference and not of binary oppositions. Thus, resistance does not suggest that ontotheological assumptions are false, but it signifies the process of criticism: analytical recognition and when possible, overcoming these presuppositions. Against radical theses that “ontotheology” cannot be transcended and overcome, I claim it is possibile and useful, and the point of departure of the process of overcoming consists in each case in the act of recognition of the difference between ontotheological and nonontotheological assumptions. Since 1957 Heidegger applied the name „ontotheology” to such version of Western philosophy (he considers Presocratics to be thinkers not belonging to ontotheology)which due to Platon’s and Aristotle’s syntheses is characterized by some specific features. Namely, it has become the science of Being(onto), instead of becoming the knowledge of different ways of Being, secondly, it Has become a science built in a hierarchical way with the highest Being, God, at the top(-theo), and built by logical concepts and logical procedures(-logy). In his project of introducing more history(Geschichte not Historie) into philosophy, Heidegger does not postulate return to Presocratics, but develops research on different possibilities of practicing philosophical thinking. He seeks the new method that would be suitable to the context of contemporary „happenings” (mainly in his Contributions to Philosophy. From Happening ). Gradually he elaborates the lingusitic and thinking structures („other beginning”), to express and grasp each time the differences that happen to appear. Here differences mean also connections and not only contrasts and oppositions between Being and Beings. The essence of technology, which Heidegger calls the metaphysics of our epoch, eludes our attempts to grasp it in ontotheological way and he considers proper interpretation of technology the urgent issue. Objectivization of Being treated as the „permanent presence”, reification of deity and the dominance of logos over ethos and pathos – these are some chosen effects of the governing form of classical philosophy and its impact on contemporary culture. In concrete examinations, the book concentrates on the process of revision and transformation of the essence of “thinking”, that is carried on by Nietzsche, Heidegger and Derrida. In consequence of these transformations, the imperative of awareness and protecting the experience of time in the theories of the three considered philosophers lead to intensification of „high awareness of words”. The motive was developed in the third chapter, where the postulate of „high awareness of words” concerns both methodology of social sciences, as well as educational reforms, emphasizing system of tendencies making the subjects of all participants of educational process.
   ;
  
  
  Metodologia współczesnej filozofii różnicy, a nie binarnych opozycji, stanowi podstawę badań przeprowadzonych w książce Spór z językiem. Krytyka ontoteologii w pismach Nietzschego, Heideggera i Derridy. Dlatego celem dociekań nie jest dyskredytacja „ontoteologii” jako zespołu rzekomo błędnych założeń, lecz zbadanie procesu ich rozpoznawania i przezwyciężania. Wbrew radykalnym tezom, że ontoteologii nie da się przekroczyć, uważam, że jest to możliwe i wskazane, a punktem wyjścia staje się każdorazowo akt rozpoznawania różnicy między założeniami ontoteologicznymi i nieontoteologicznymi. Heidegger od 1957 roku nazywa ontoteologią postać wykształconej dzięki syntezom Platona i Arystotelesa filozofii Zachodu (preseokratyków uznaje za myślicieli niedążących do ontoteologii), której można przypisać pewną ogólną charakterystykę. Stała się ona mianowicie nauką o bycie(onto), a nie różnych sposobach bycia, nauką budowaną hierarchicznie z uwzględnieniem piramidy bytów i bytem najwyższym na szczycie (-teo), w postaci pojęć podporządkowanych procedurom logicznym(-logia). W swoim projekcie udziejowienia filozofii, Heidegger nie pragnie powrotu do presokratyków, lecz bada i akcentuje inne możliwości uprawiania namysłu filozoficznego, który odpowiadałby kontekstowi współczesnego „wydarzania” (głównie w Przyczynkach do filozofii. (Z wydarzania)). Stopniowo wypracowuje środki językowe i struktury myślowe („inny początek”), by można było wyrażać i uchwytywać każdorazowe różnice, czyli także związki, a nie tylko kontrasty, między bytem i byciem. Istota techniki, jego zdaniem, wymyka się ujęciom ontoteologicznym, a jest to kwestia nagląca. Uprzedmiotowienie bytu traktowanego jako „stała obecność”, reifikacja boskości oraz przewaga logosu nad ethosem i pathosem – to jaskrawo niepożądane konsekwencje tej wersji filozofii Zachodu, która zdominowała współczesną kulturę. W szczegółowym rozwinięciu książka koncentruje się na procesie rewizji i przeobrażania istoty „myślenia”, jakie w swych pismach przeprowadzają: Nietzsche, Heidegger i Derrida. W konsekwencji imperatyw uważności i chronienia doświadczenia czasu u wymienionych filozofów prowadzi do intensyfikacji „przytomności słowa”. Motyw ten rozwinięty został w trzecim rozdziale, gdzie postulat przytomności słowa dotyczy zarówno metodologii nauk humanistycznych i społecznych, jak i przemian oświatowych, akcentujących roztropne upodmiotowienie momentów systemowych i osobistych(hartowanie charakteru) w procesie edukacji.
• Miejsce wydania:
  
  Wrocław
• Wydawca:
  
  Oficyna Wydawnicza Arboretum
• Współtwórca:
  
  
  Żelazna, Jolanta
  :
  Recenzent,
   ;
  Koczanowicz, Leszek
  :
  Recenzent,
• Data wydania:
  
  2010
• Typ zasobu:
  
  
  text
   ;
  
  
  tekst
• Szczegółowy typ zasobu:
  
  
  monograph
   ;
  
  
  monografia
• Format:
  
  application/pdf
• Identyfikator:
  
  ISBN: 978-83-60011-99-7
   ; oai:repozytorium.uni.wroc.pl:87310  ; https://doi.org/10.23734/26.17.023
• Język:
  
  pol
• Właściciel praw:
  
  Copyright by Maria Kostyszak
   ;
  Copyright by Instytut Filozofii Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego
• Autor opisu:
  
  jk

Obiekt znajduje się w kolekcjach:

Informacje dodatkowe

• Data utworzenia: 2017-12-04
• Data ostatniej modyfikacji: 2024-08-08
• Liczba wyświetleń treści obiektu: 905
• Możesz również pobrać opis tego obiektu w formatach:
  RDF
   ;
  OAI-PMH
• Pobierz manifest IIIF:
  https://repozytorium.uni.wroc.pl/iiif-manifest/manifest/87310/PDF.json