Defence diplomacy – an attempt at conceptualization
Dyplomacja obronna – próba konceptualizacji
diplomacy
military diplomacy
defence diplomacy
security
armed forces
Ministry of Defence
dyplomacja
dyplomacja wojskowa
dyplomacja obronna
bezpieczeństwo
siły zbrojne
ministerstwo obrony
The notion of military/defence diplomacy remains suspended between traditional perception of this specific foreign and security policy field, which is connected with peacekeeping military activity outside state borders, and the new meanings it received after the Cold War had finished. These meanings are connected with a certain demilitarization of the international security concept which broadens its targets and changes the ways in which the targets are met with the use of instruments that defence ministries have at their disposal. Practical policies and research efforts in many countries (mainly in Europe, South America and the Pacific region), resulted in various attempts to describe defence diplomacy as a particular instrument of state policy which is fundamentally different from its classic reference point, that is military diplomacy. This article attempts to emphasize the most important elements of the debate on the abovementioned subject. It is important to understand that it is connected with a much more complex field of state policy and strategy than simple military cooperation or diplomacy which could, after all, include almost every form of international military activity. The obvious definitional problem will continue to be caused by the shift in security paradigm, blurring the line between its military and non-military aspects and their impact on defence issues and foreign policies of modern states.
Pojęcie dyplomacji wojskowej/obronnej pozostaje zawieszone między tradycyjnym pojmowaniem tej wyspecjalizowanej dziedziny polityki zagranicznej i bezpieczeństwa państwa, związanej z działalnością (pokojową) sił zbrojnych poza jego granicami, a próbą konsolidacji znaczeń nadanych mu po zakończeniu zimnej wojny. Wiążą się one z ewolucją i swego rodzaju demilitaryzacją koncepcji bezpieczeństwa międzynarodowego, pociągającymi za sobą rozszerzenie celów i zmianę sposobów ich osiągania za pomocą instrumentów pozostających pod kontrolą resortów obrony narodowej. Działania praktyków, a także wysiłek badaczy w wielu państwach (głównie w Europie, Ameryce Południowej i w regionie Pacyfiku), zaowocowały próbami opisania dyplomacji obronnej jako specyficznego instrumentu polityki państwa, zasadniczo odmiennego od jego klasycznego punktu odniesienia, czyli dyplomacji wojskowej. Niniejszy artykuł stanowi próbę odczytania najważniejszych wątków toczącej się w tej kwestii debaty. Istotne jest zrozumienie, iż wiąże się ona ze znacznie bardziej złożonym kontekstem polityki państwa (i jego strategią), aniżeli współpraca (czy dyplomacja) wojskowa, za którą można przecież uznać niemal każdą formę międzynarodowej aktywności militarnej. Niewątpliwy problem definicyjny będzie nadal wyznaczała zmiana paradygmatu bezpieczeństwa, zacierająca ostrość granic między jego wojskowymi a niemilitarnymi składnikami i skutkami ich oddziaływania na sprawy obronne i politykę zagraniczną współczesnych państw.
Instytut Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Wrocławskiego
oai:repozytorium.uni.wroc.pl:79651 ISSN 2300-4282
Copyright by Instytut Studiów Międzynarodowych Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego Copyright by Robert Kupiecki
Nov 4, 2020
Jul 19, 2017
1 396
2305
https://repozytorium.uni.wroc.pl/publication/84096
Edition name | Date |
---|---|
Dyplomacja obronna – próba konceptualizacji | Nov 4, 2020 |
Koredczuk, Józef. Red. Wiązek, Paweł. Red.
Koziej, Stanisław
Jarząbek, Jarosław
Kocowski, Tadeusz (1951- ). Red. Błażewski, Maciej. Red. Raduła, Michał. Red.
Maciejewski, Marek. Red. Antonów, Radosław. Red.