Zjednoczenie Polskich Uchodźców w Niemczech wobec emigracji solidarnościowej w latach 1981-1989
Polish Refugees Union in Germany and the "Solidarity Emigration''1981-1989
Solidarność Walcząca
Niemcy
uchodźcy
imigranci
Polacy za granicą
emigracja polska
Zjednoczenie Polskich Uchodźców
Związek Polaków w Niemczech
Stowarzyszenie Polskich Kombatantów
Zjednoczenie Polskiego Uchodźctwa Wojennego
Frendl
Solidarność Walcząca
Solidarność
KPN
Załuski
Folka
Hueckling
Uhlmann
Prochnow
Gorbaczow
emigranci
Adamski
Szlezwik-Holsztyn
Litwiniak
Petlicki
Buczkowski
Prusiński
Berlin
Hamburg
Judkowiak
Wybacz
Matuszewicz
Czosnkowski
Kwiatkowski
Czempik
Rudnicki
Rada
Kaczmarczyk
Londyn
Zgoda
ZPwN
SPK
Koniak
Jędrzejewski
Suchenek-Suchecki
Gołebiewski
Melcher
Radosz
Ruebenbauer
Beyer
Feldt
Imiela
Janczur
Dziewulak
Karłowicz
Hemmerling
Szwabowicz
Mikiciuk
ZPUW
Kowalski
obozy
Arłamowski
Hadrysiewicz
Żelazny
Roman
Velbert
Kolonia
Dortmund
Monachium
Berlin Zachodni
Niemcy
Zjednoczenie Niemiec
RFN
Bolesław
Zawalicz-Mowiński
Kazimierz
Odrobny
uchodźcy
ZPU
p. 703-717
s. 703-717, bibliogr. w przypisach, abstrakt
Materiały z międzynarodowej konferencji naukowej "Świat wobec Solidarności 1980-1989", zorg. we Wrocławiu przez IPN i Inst. Historyczny UWr.
This lecture is an attempt to show the activity of the main organization of Polish refugees in Germany since fifties onwards - Polish Refugees Union in Germany. I will focus on the activity of organization during eighties of the last century, a declining decade of the Union. Those were the years of organizing difficulties, but the activists were stili engaged in help for the new inflow of emigrants from the Polish People's Republic, the so-called "Solidarity Emigration''. The new wave of refugees in notable numbers joined up the PRU and established thriving regional centres, which organized new life for Polish community even after the shutting down of the PRU's central office. "Solidarity Emigration': which arrived to Germany after the imposition of martial law in Polish People's Republic, definitely prolonged the unavoidable declining of Polish Refugees Union. It was the involvement of that last group of refugees, which enabled the organization to endure until late 1980's. The "Solidarity Emigration" was the only originator of PRU activity during that decade.
Działalność ZPU w RFN niewątpliwie przez pierwsze dziesięciolecia funkcjonowania przynosiła społeczności uchodźców znaczące korzyści. Otrzymywali oni bowiem pomoc prawną, pomoc w znalezieniu pracy oraz mogli uczestniczyć w wielu przedsięwzięciach prowadzonych przez ogniska i okręgi tej organizacji. Jednak organizacja ze wszech miar potrzebna uchodźcom polskim w wyniku zaniedbań finansowych jej członków, tarć w centrali ZPU oraz walk politycznych między działaczami różnych stronnictw emigracyjnych w RFN, doprowadzona została do upadku. Proces ten z pewnością opóźniła emigracja solidarnościowa, dzięki której terenowe struktury ZPU zostały zasilone przez nowych członków, wykazujących wysoki poziom aktywności. Centrala ZPU jednak właściwie już wówczas przestała działać. Niektóre okręgi i ogniska, nie mogąc liczyć na wsparcie centrali ZPU, prowadziły własną politykę. Intensywnie starały się pozyskać nowych członków z pośród emigracji solidarnościowej. W wyniku ciągłych spięć i destrukcyjnej polityki władz naczelnych ZPU przybywający do RFN nowi uchodźcy zakładali na własną rękę ogniska organizacji. Doskonałym przykładem takiej samodzielności było ognisko w Dortmundzie, które na tle innych ognisk i okręgów mocno wyróżniło się w swojej działalności. Kwestie organizacyjne były tylko częścią problemów, z którymi borykało się środowisko ZPU. Zmieniające się od 1985 r. przepisy prawa niemieckiego, które znosiły status uchodźcy, ograniczały czasowo pobyt tolerowany i likwidowały obozy uchodźcze, powodowały też większe trudności z otrzymaniem azylu i pozostaniem na terenie RFN. Ogniska ZPU starały się pomóc tym uchodźcom polskim, którym kończyła się wiza i którym od 1 maja 1987 r. groziła deportacji do PRL. W tym zakresie polityka rządu RFN, który przestał uznawać pobyt tolerowany, była nieugięta. Na nic zdały się zabiegi ognisk ZPU, które też, co należy dobitnie podkreślić, nie miały już takiego wpływu na władze niemieckie jak miało to miejsce we wcześniejszych latach. Polityka RFN nie była wymierzona tylko w uchodźców polskich, odnosiła się również do obywateli innych krajów demokracji ludowej, mieszkających na terenie RFN i Berlina Zachodniego. Ministrowie spraw wewnętrznych krajów związkowych wspólnie doszli do wniosku, że sytuacja w Polsce znacznie się poprawiła, a specjalne traktowa- nie obywateli polskich straciło swoje uzasadnienie. Polacy przybywający do RFN mogli otrzymać wizę na 3 miesiące z możliwością przedłużenia o rok pod warunkiem ograniczonego prawa pobytu lub podjęcia starań o azyl polityczny. Mimo starań zdarzało się, że często go nie przyznawano. Organizacja niestety w tej sytuacji nie mogła pomóc. Działacze ZPU na różnych szczeblach organizacji angażowali się w obronę emigrantów polskich, którym groziła deportacja. Wielu aktywistów ZPU podzieliło los nowej emigracji lat osiemdziesiątych i wróciło do Polski po 1989 r. W rezultacie decyzje władz niemieckich dotyczące uchodźców spowodowały, iż. dalsze funkcjonowanie organizacji takich jak ZPU nie miało większego sensu. Wraz z końcem historii RFN i upadkiem bloku wschodniego zakończyła się również działalność ZPU.
Instytut Pamięci Narodowej. Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
artykuł
dokument elektroniczny
oai:repozytorium.uni.wroc.pl:60486
Creative Commons - Attribution (CC BY 3.0)
click here to follow the link
Creative Commons - Uznanie autorstwa (CC BY 3.0)
click here to follow the link
Sep 13, 2023
Oct 29, 2014
1 710
1841
https://repozytorium.uni.wroc.pl/publication/60640
Edition name | Date |
---|---|
Zjednoczenie Polskich Uchodźców w Niemczech wobec emigracji solidarnościowej w latach 1981-1989 | Sep 13, 2023 |
Wolak, Łukasz
Wolak, Łukasz
Bobowski, Kazimierz