Szczegóły obiektu: Ethos – u kresu etyki. Znaczenie radykalności etycznej w pismachi i filozoficznym sporze Martina Heideggera i Fryderyka Nietzschego

Opis

• PLMET:
  
  http://confluence.man.poznan.pl/community/display/FBCMETGUIDE
• Tytuł:
  
  
  Ethos – u kresu etyki. Znaczenie radykalności etycznej w pismachi i filozoficznym sporze Martina Heideggera i Fryderyka Nietzschego
• Tytuł odmienny:
  
  
  Ethos – at the End of EthicsThe Meaning of Ethical Radicality in the Writings and the Philosophical Dispute of Martin Heidegger and Friedrich Nietzsche
• Twórca:
  
  
  Zabokrzycka-Drużga, Karolina
• Temat i słowa kluczowe:
  
  
  ethos
   ;
  ethics
   ;
  radicality
   ;
  openness
   ;
  care
   ;
  responsibility
   ;
  freedom
   ;
  relationality
   ;
  Nietzsche
   ;
  Heidegger
   ;
  
  
  ethos
   ;
  etyka
   ;
  radykalność
   ;
  otwartość
   ;
  troska
   ;
  odpowiedzialność
   ;
  wolność
   ;
  relacyjność
   ;
  Nietzsche
   ;
  Heidegger
• Abstrakt:
  
  
  The formula in the title „at the end of ethics” points to the exhaustion of the universalist narration, that has formed Western ethics. The reign of the dominant interpretation of the essence of human and their behaviour was questioned by Friedrich Nietzsche and Martin Heidegger. Both philosophers challenge ontological, epistemological and even logical premisses that have shaped our morality. They challenge respected divisions: into theory and practice, „me” and the outer world, the ideal reality and temporal world, the spirit (or soul) and the body. They object to the idea of dividing philosophy into autonomic disciplines and dispute the imperative of subject reasoning (based on terms and definitions). Instead of preserving senses and rules Nietzsche and Heidegger suggest the dynamism of meanings – putting them in motion. The end of ethics does not mean the end of ethical consideration as it generates the need of rethinking traditional assumptions and solutions.The main thesis of the dissertation says that there is ethical dimension of Nietzsche and Heidegger’s thought, which is not restricted to their critique of ethics and its foundation. In order to contradict the view that this dimension is only of a negative (destructive) character and to disclose its primary, affirmative origin, I introduce the term „radicality”. Its sense differs from the meaning of undoubtedly destructive „radicalism” or „radicalness”. „Radicality” derives from the Late Latin adjective radicalis, which means „rooted” (as Latin radix means „root”), but also „original”, „primary”, „deep” and „profound”. I argue that Nietzsche and Heidegger’s ethical radicality does not involve universalistic, absolute or dominant aspects. Despite both philosophers’ attempts to overturn metaphysics their critique and ruthlessness are not the origin of their philosophy. It is proved that Nietzsche and Heidegger’s writings are not radical only in a destructive way, but derive from the ethical radicality, which is deeply affirmative. This statement is supported by the assumption, that the true origin of their thought is care and the phenomenon of openness, that enable them to unveil the troublesomeness of human being, action and thinking.The idea of ethical radicality originates from the sense of ethos as „the place of human staying”, which has been found by Heidegger in the ancient thought of Heraclitus. Heidegger argues that the forgotten sense of the Greek word contradicts Western ethics, as it reveals wider notion of (human) action, that is not restricted to practice (traditionally separated from theory). In the dissertation ethos is not only referred to Heidegger’s thought, but it is also recognised in Nietzsche’s work. This fact distinguishes taken approach among other analyses of presented understanding of ethos.
   ;
  
  
  Zawarte w tytule wyrażenie „u kresu etyki” wskazuje koniec dominacji uniwersalistycznej narracji, która zawładnęła dyskursem filozoficznym dotyczącym istoty człowieka oraz jego czynu. Fryderyk Nietzsche i Martin Heidegger wypracowują zmianę perspektywy, w ramach której podejmuje się problematykę tradycyjnie stanowiącą przedmiot etyki. Obu filozofów łączy krytyka bezwzględnego podporządkowania myślenia uznanym ontologicznym, epistemologicznym, a także logicznym założeniom, które kształtują wykładnię etyczną. Kres etyki nie oznacza jednak porzucenia etycznego namysłu.Głównym celem analizy jest odkrycie w myśli Nietzschego i Heideggera jej etycznego wymiaru, który nie sprowadza się do krytyki, a więc nie jest źródłowo negatywny (destrukcyjny). Odsłonięciu jego afirmatywnego charakteru służy wprowadzenie pojęcia „radykalności etycznej”. „Radykalność”, odróżniona od jednoznacznie negatywnego – w moim ujęciu – radykalizmu, wywodzi się od późnołacińskiego radicalis, oznaczającego to, co zakorzenione, ale też pierwotne i dogłębne. Postawa, jaką wyraża radykalność, pozbawiona jest uniwersalistycznego charakteru, a jej inspiracji nie stanowi pragnienie wykluczenia krytykowanego stanowiska.Dostrzeżenie etycznej doniosłości fenomenu radykalności rozpoznanego w dziełach Nietzschego i Heideggera wymaga przyjęcia dwóch tez pobocznych. Pierwsza zakłada, że krytyka dokonana przez obu filozofów nie oznacza destrukcji i nie należy uznawać jej za przejaw radykalizmu, albowiem jej źródłem jest troska oraz fenomen otwartości. Druga mówi, że etyczność przejawia się w ich pismach nie dlatego, iż podejmują oni zagadnienia etyki, ale ponieważ podnoszą problematyczność ludzkiego istnienia, działania oraz myślenia ukazywanych w ich tożsamości.Ustanowienie radykalności etycznej przewodnim pojęciem dysertacji wynika z poszukiwania tego, co w istotny sposób dotyczy człowieka w jego działaniu, i znajduje swoje uzasadnienie w rozumieniu ethosu jako „miejsca pobytu człowieka” [LH 304; GA 9, 354]. Rozpoznany przez Heideggera u Heraklita sens greckiego słowa oferuje pewną alternatywę dla klasycznej etyki. Ethos jako miejsce ludzkiego przebywania wyzwala szerokie, w opozycji do etyki, pojmowanie działania, którego istota nie tkwi w jego wytworach, a w nim samym, i które nie ogranicza się do odrębnej od teorii praxis. W dotychczasowych analizach podejmujących przybliżone rozumienie ethosu ich autorzy przywołują je przeważnie w kontekście filozofii Heideggera, ja natomiast znajduję powody dla objęcia nim także rozważań Nietzschego.
• Miejsce wydania:
  
  Wrocław
• Uzyskany tytuł:
  
  
  doktor
• Dyscyplina:
  
  
  philosophy
   ;
  
  
  filozofia
• Instytucja nadająca tytuł:
  
  
  University of Wroclaw. Faculty of Social Sciences. Institute of Philosophy
   ;
  
  
  Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Społecznych. Instytut Filozofii
• Współtwórca:
  
  
  Kostyszak, Maria
  :
  Promotor,
• Data wydania:
  
  2022
• Typ zasobu:
  
  
  tekst
• Szczegółowy typ zasobu:
  
  
  rozprawa doktorska
• Identyfikator:
  
  oai:repozytorium.uni.wroc.pl:137603
• Język:
  
  pol
• Prawa dostępu:
  
  
  Attribution, ShareAlike
   ;
  
  
  Uznanie autorstwa, Na tych samych warunkach
• Licencja:
  
  
  Creative Commons - Attribution, ShareAlike (CC BY-SA 4.0)
   ; https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.en  ;
  
  
  Creative Commons - Uznanie autorstwa, Na tych samych warunkach (CC BY-SA 4.0)
   ; https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/deed.pl
• Właściciel praw:
  
  
  Copyright by Karolina Zabokrzycka-Drużga
   ;
  
  
  Copyright by Karolina Zabokrzycka-Drużga
• Autor opisu:
  
  M.S.

Obiekt znajduje się w kolekcjach:

Informacje dodatkowe

• Data utworzenia: 2023-06-13
• Data ostatniej modyfikacji: 2024-03-06
• Liczba wyświetleń treści obiektu: 266
• Możesz również pobrać opis tego obiektu w formatach:
  RDF
   ;
  OAI-PMH
• Pobierz manifest IIIF:
  https://repozytorium.uni.wroc.pl/iiif-manifest/manifest/137603/PDF.json